လြန္ခဲ့တဲ့ သံုးနွစ္ေက်ာ္ေလာက္တုန္းက ကၽြန္ေတာ္က အစာရွာေနတုန္းပဲ ရွိေသးတယ္။
ဟုတ္တယ္။ အသိုက္ဆီကိုေတာင္ ၿပန္မေရာက္ေသးဘူး။
သစ္ေခါင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္ပိတ္ထားတဲ့ သစၥာတရားရဲ႕သက္ေသ ရႊံ႕ေတြ ေၿခရာႏွဳတ္သီးရာ ပ်က္ေနႀကသတဲ့။
သူ႕ သူငယ္ခ်င္း တစ္ၿခားငွက္မေလးတစ္ေကာင္က ေၿပာၿပတယ္။
ကၽြန္ေတာ္အသိုက္ဆီမၿပန္ၿဖစ္ပါဘူး။ ရွင္သန္ဖို႕ အစာဆက္ရွာရဦးမယ္။
ဒါေပမယ့္ သူကိုယ္တိုင္ကလွမ္းေၿပာပါတယ္။ အစာအၿပည့္အစံုနဲ႕ ငွက္ဖိုတစ္ေကာင္ေရာက္လာလို႕ ကၽြန္ေတာ္ၿပန္မလာပါနဲ႕ေတာ့တဲ့။
ကၽြန္ေတာ္ အသိုက္ကိုၿပန္ၿပီး သူ႔ကို ေဒါသတႀကီးဆြဲမထုတ္ခဲ့ဘူး။
ႏွဳတ္သီးနဲ႕လည္း ေပါက္မသတ္ခဲ့ဘူး။
သူကကၽြန္ေတာ့္ကို သစၥာမဲ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ေအာက္ခ်င္းတစ္မ်ိဳးလံုးအေပၚသစၥာပ်က္ခဲ့တယ္။
သူ႕ကိုမသတ္ခဲ့သလို၊ ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ကၽြန္ေတာ္လည္း သတ္မေသခဲ့ဘူး။
ေအာက္ခ်င္းငွက္မပီသစြာပဲ အခ်စ္ႀကီးပါလွ်က္နဲ႕ ဥပကၡာတရားကိုေရြးခဲ့တယ္။
ခြင့္လႊတ္တာ၊ သည္းခံတာက ေကာင္းတယ္တဲ့။ လူေတြဆီက ႀကားဖူးတယ္။
ဒါေပမယ့္ ခြင့္လႊတ္သည္းခံတာက အားလံုးကို သိကၡာက်ေစခဲ့တယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ ေအာက္ခ်င္းငွက္ဖိုတို႕။
တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္တို႕ကိုယ္တိုင္က လြဲေနခဲ့ႀကတာပါဗ်ာ။
ေအာက္ခ်င္းငွက္ေတြသာ တကယ္အခ်စ္ႀကီးရိုးမွန္ရင္ သစၥာမဲ့တယ္ဆိုတဲ့ ကိစၥက ၿဖစ္လာစရာကို အေႀကာင္းမရွိနိုင္ခဲ့တာပါ။
ငွက္မကလည္း သစၥာမမဲ့နိုင္သလို၊ ငွက္ဖိုကလည္း သစၥာမပ်က္နိုင္ပါဘူး။ အခုေတာ့ ဒီလိုမွမဟုတ္ပဲေလ။
သစၥာမဲ့ႀကတဲ့ သူတို႕ကသာ ေအာက္ခ်င္းငွက္မပီသခဲ့ႀကတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္က ခင္ဗ်ားတို႕ၿမင္ေအာင္ ၿပခဲ့တာ။
ဘာပဲေၿပာေၿပာေလ။ ကၽြန္ေတာ္က မဟာငွက္မ်ိဳးႀကီး၀ါဒကို ေဖာက္ဖ်က္ခဲ့သူကိုး။
သဘာ၀တရားကေၿပာတယ္။ ဒါကေအာက္ခ်င္းငွက္ရဲ႕ သဘာ၀ဗီဇပဲတဲ့။ သဘာ၀ရဲ႕ဓေလ့ထုံးစံေတြကို မဖ်က္စီးခ်င္နဲ႕တဲ့။
မင္းရဲ႕ ဆင္ၿခင္တံုတရားေတြ၊ က်ိဳးေႀကာင္းဆီေလွ်ာ္မွဳေတြကို ေဘးဖယ္ထားလိုက္တဲ့။
လုပ္ရိုးလုပ္စဥ္ေတြကေန ေဖာက္ထြက္ခဲ့ၿပီးမွေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဘာကိုမွ မေႀကာက္ေတာ့ဘူး။
ဘာမွမေတြးေတာ မစဥ္းစားပဲ ဓေလ့ထံုးစံေတြအတိုင္းေနရမတဲ့။
ဒါဟာ ငွက္အခြင့္အေရးကိုခ်ိဳးေဖာက္တာ။ ပိတ္ပင္တာ။
ဓေလ့ထံုးစံေတြကို မထီမဲ့ၿမင္လုပ္လိုက္တယ္။ ဓေလ့ထံုးစံတိုင္း အၿမဲမမွန္နိုင္ပါဘူးေလ။ ဖယ္သင့္တာဖယ္ရမွာပဲ။
ဒီလိုနဲ႕...........
ဒီလိုနဲ႕.........
သဘာ၀တရားႀကီးက ကၽြန္ေတာ့္ကို ေအာက္ခ်င္းငွက္အၿဖစ္က စြန္႔လႊတ္ခိုင္းခဲ့တယ္။
ကၽြန္ေတာ္ ငါးတစ္ေကာင္ရဲ႕ဘ၀ကိုေရြးခဲ့တယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေအာက္ခ်င္းငွက္ဘ၀နဲ႕ သဘာ၀ဆင္တူတဲ့ ငါးမ်ိဳးေပါ့။
အခုဆိုရင္....
ကၽြန္ေတာ့္နားမွာ ငါးအမ တစ္ေကာင္မွ မရွိပဲ ကၽြန္ေတာ္မရွင္သန္နိုင္ဘူး။ ေသသြားမွာ အေသအခ်ာပဲ။
အခုဆိုရင္...
ကၽြန္ေတာ့္နားမွာရွိတဲ့ ငါးအမေလးကိုခ်စ္ေပမယ့္ တစ္ၿခားငါးမေလးေတြကို လိုက္နမ္းခ်င္ နမ္းတာပဲ။
ဒါေပမယ့္ သူမရွိရင္ကၽြန္ေတာ္ ေသမွာေတာ့ လံုး၀ကိုေသခ်ာပါတယ္။
အခုဆိုရင္.....
ကၽြန္ေတာ္ဟာ ေအာက္ခ်င္းငွက္ဖိုတစ္ေကာင္ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။
ငါးထီးတစ္ေကာင္ၿဖစ္သြားၿပီ။
ကၽြန္ေတာ္တို႕ကို ကစ္စင္ဂူရာမီ လို႕ ေခၚႀကတယ္။
ဟုတ္တယ္။ ဟုတ္ပါတယ္။
အနားမွာရွိတဲ့ ငါးမေလးကိုခ်စ္ေပမယ့္၊ အဲ့ဒီ့ငါးမေလးမရွိရင္ ေသသြားနိုင္ေပမယ့္....
တစ္ၿခားငါးမေလးေတြကိုေတြ႕ရင္ လိုက္နမ္းခ်င္ နမ္းတာပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ကစ္စင္ဂူရာမီေတြရဲ႕သဘာ၀ေလ။
အခုဆိုရင္......
ကၽြန္ေတာ္သဘာ၀အတိုင္း၊ ဗီဇအတိုင္း၊ ဓေလ့ထံုးစံေတြအတိုင္း လိုက္ေနေနတယ္ဆိုတာ...
ေအာက္ခ်င္းငွက္ေတြနဲ႕ သဘာ၀တရားႀကီးကို ေၿပာလိုက္ႀကပါဗ်ာ။
ေသြးခန္႔
(26/12/2011)
ဒီတစ္ခါပဲ ...အနာခံလိုက္ႀကစို႔ကြယ္....
