ရွက္တာကို ဖံုးကြယ္မေနနဲ႔၊ ဖယ္ရွားရမွာ

ကၽြန္ေတာ္တို႔ အရြယ္ေရာက္ၿပီး သူေတြအေနနဲ႔ အဂၤလိပ္စာ ေလ့လာရမွာ ပထမဆံုးေတြ႔ရတာက ရွက္ တာပါ။ ဘာေႀကာင့္ ရွက္ႀကသလဲ။ တကၠသိုလ္ တစ္ခုခုက ဘြဲ႔ကရၿပီးေနၿပီ။ အဂၤလိပ္စာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့လည္း သိေနႀကတယ္။ ကဲဒါဆို ေၿပာႀကမယ္။ ေၿပာဖို႔အေႀကာင္းေပၚလာၿပီ။ တြန္႔ဆုတ္ေနႀကတယ္။ မေၿပာရဲဘူး။ ေၿပာခ်င္ပါတယ္။ မထြက္ဘူ။ ငါမ်ားမွားသြားမလား။ ဟုတ္ၿပီ။ကိုယ္မတတ္ဘူး၊ မေၿဟႏိုင္ဘူးဆိုတာ သိၿပီ။ ဘာလို႔မသင္ႀကတာလဲ။ အဂၤလိပ္စာသင္လာတာနဲ႔ပဲ အဂၤလိပ္စကားေၿပာ ကၽြမ္းက်င္ရေတာ့မွာလား။ မဟုတ္ဘူး။ အဂၤလိပ္စာ သင္ထားေပမယ့္ မေၿပာတတ္တာ ၿဖစ္ႏိုင္တာပဲ။ ဒါဆို ဘာလို႔ မသင္ႀကတာလဲ။ ငါကဘြဲ႔ရ။ ငါက ကုမၸဏီတစ္ခုက မန္ေနဂ်ာ။ ဒီအခ်ိန္က်မွ ေနာက္တိုးေတြနဲ႔ ေရာသင္ရမွာလား။ သူတို႔ေတြနဲ႔ တန္းတူမွ မဟုတ္တာ။ ခုမွ ၿပန္သင္ေနရရင္ ရွက္စရာႀကီး။ အဲ့ဒီ့မွာ စလြဲၿပီ။ အဂၤလိပ္စကားဟာ ႏိုင္ငံတကာမွာ အသံုးအမ်ားဆံုး မဟုတ္ပါဘူး။ တရုတ္စကားက ပိုၿပီးေတာင္ အသံုးမ်ားပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဂၤလိပ္စကားက ႏိုင္ငံတကာ အရံ ဘာသာစကား (International Auxiliary Language) ေတာ့ ၿဖစ္ေနပါတယ္။ တတ္ကို တတ္ထားသင့္တဲ့စကားပါ။ ရပါတယ္ကြာ။ ငါဒီေလာက္နဲ႔ ေၿဟလို႔ၿဖစ္ပါတယ္။ ေဟာ သူတင္ကိုယ္တင္ေၿဟရၿပီ။ ကိုယ့္ႏိုင္ငံသားအခ်င္းခ်င္းပဲ။ ေၿပာေနတာ ေခ်ာေမြ႔လို႔။ ေဒါက္ေဒါက္ ေဒါက္ေဒါက္နဲ႔ မႊတ္ေနတာပဲ။ ကိုယ္ကေရာ။ ေၿပာတတ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မီးက်ိဳးေမာင္းပ်က္။ ဒါပဲ။ ေသခ်ာေလ့လာတဲ့သူနဲ႔ မေလ့လာတဲ့သူ တကယ့္ပြဲမွာကြဲတာပဲ။ လူအမ်ားေရွ႕မွာ အႀကီးအက်ယ္ရွက္ရၿပီ။ အဲ့တာနဲ႔ ယွဥ္လိုက္ရင္ ဒီအရြယ္ေရာက္မွ အဂၤလိပ္စကားေၿပာၿပန္သင္ေနရတယ္ ဆိုတဲ့ ရွက္ရြံ႕ၿခင္းက ဘာမွမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ သင္ပါ။ အဂၤလိပ္စကားေၿပာကို သင္ႀကပါ။ မတတ္ေသးဘူးထင္ရင္၊ တတ္ေပမယ့္ ေၿပာရတာ မေခ်ာေမြ႕ဘူးထင္ရင္ သင္ပစ္လိုက္။ ေရာက္တဲ့အသက္အရြယ္မွာ သင္ပစ္လိုက္။ ဘယ္မွာမွ မသံုးၿဖစ္ဘူးဆိုရင္ေတာင္ ကို္ယ့္သားသမီးေတြကို ေခတ္ေနာက္မက်ေအာင္ မ်ိဳးေစ့ခ်ေပးလို႔ရတယ္။ ႏိုင္ငံတကာနဲ႔ ကူးလူးဆက္ဆံေနခ်ိန္မွာ ႏိုင္ငံၿခားသားတစ္ေယာက္က ေမးၿမန္းေနတာကို ကိုယ့္လူတစ္ေယာက္က မေၿဖႏိုင္ဘူး။ အထစ္ အထစ္နဲ႔။ ရဲ၇ဲႀကီး ၀င္ကူညီလိုက္။ ကိုယ့္လာေမးရင္ မေၿပာတတ္မွာစိုးလို႔၊ ေၿဟရရင္ ေခြးအႀကီး လွည္းနင္းခံရသလို ၿဖစ္ေနမွာစိုးလို႔ ကုပ္ေနရတာမ်ိဳး မၿဖစ္ေတာ့ဘူး။ ကဲဒီေတာ့ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ၀န္ခံစမ္းပါ။ အဂၤလိပ္စကားေၿပာႀကတဲ့အခါ သူေၿပာတာကို ခင္ဗ်ား တစ္ကယ္နားလည္လို႔လား။ တကယ္ေရာ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ၿပန္ေၿပာႏိုင္မွာ ေသခ်ာရဲ႕လား။ ေသခ်ာတာေပါ့။ ဒါဆိုရင္ေတာ့ ဖတ္ေပးတာကို ေက်းဇူးပါ။ ကၽြန္ေတာ္/ကၽြန္မကေတာ့ၿဖင့္ မေသခ်ာဘူး။ ဒါဆို သင္လိုက္ပါ။ ဒီေန႔ပဲ စသင္လိုက္။ ကိုယ့္ဘာသာစကား မဟုတ္တဲ့ ဘာသာၿခား စကားတစ္ခုကို သင္တာရွက္စရာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘယ္အသက္အရြယ္၊ ဘာအဆင့္အတန္း၊ ဘာဘြဲ႔ညာဘြဲ႕ ခဏဖယ္ထားလိုက္။အဲ့တာေတြက ခင္ဗ်ားရွက္ေနတယ္ဆိုတာကို ခင္ဗ်ားကိုယ္ ခင္ဗ်ားမသိေအာင္ ကူၿပီးလွည့္စားေပးေနတာ။ အရွိ ပကတိကိုၿမင္ေအာင္ႀကည့္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေ၀ဖန္။ ဒါနဲ႔မ်ား ဘာမဟုတ္တာေတြနဲ႔ အေႀကာင္းၿပၿပီး ဘာေႀကာင့္ရွက္ေနႀကမလဲ။ ကိုယ့္အတြက္ အက်ိဳးရွိေနတဲ့ ကိစၥပဲဗ်ာ။ မဟုတ္ဘူးလား။

ေသြးခန္႔